miércoles, 14 de octubre de 2015

Descubriendo nuevos horizontes.

Supongo que la vida es eso, caminar y caminar mientras que te encuentras con pequeñas cosas que te hacen más llevadero el camino.

Mirando hacia atrás... Creo que todo lo que se hizo (esté bien o no) ha merecido la pena, siempre se aprende de algo y siempre hay algo que nos ayuda a mejorar y evitar cometer de nuevo errores.

domingo, 16 de agosto de 2015

+/-

De verdad que no, que no te voy a olvidar y siempre voy a tener un huequito para ti.
Y así, te sigo echando de menos. Gracias por esos reencuentros espontáneos cada dos años, más o menos.

miércoles, 29 de julio de 2015

La dernière restera


Y es que a veces las tormentas se pueden convertir en los días más bonitos, y todo lo que aparenta ser puede no ser tanto.

lunes, 20 de julio de 2015

Teño poucas ganas.





No me preguntes ningún por qué
que no tengo ninguna respuesta
y la noche se está haciendo
demasiado oscura, 
igual que el café que el hombre,
de aquella cafetería, bebía.
Mientras, yo, aburrida como siempre,
te esperaba un día más, sin ser
más especial que otro cualquiera.

miércoles, 6 de mayo de 2015

Fue algo tan repentino que nadie supo cómo encajarlo. Y aún hoy seguimos sin saber muy bien cómo hacerlo, cómo reaccionar cuando sale su nombre en alguna conversación o qué hacer cuando vemos una foto suya.

domingo, 3 de mayo de 2015

Contracorriente

Me sigue dando un poco de vergüenza que la gente cante en alto, aunque por otra parte es algo que me encanta, porque ellos no la tienen. Sigo llorando y riéndome a la vez cuando me siento muy ridícula y me sigue gustando igual o incluso más el chocolate y sus derivados. Me siguen encantando los días de lluvia y beber el agua tan tan fría que luego me duelen los dientes. Espero seguir siendo igual que hace unos años, o incluso mejor, pero nunca fui muy amiga de los cambios con respecto a la personalidad de las personas. Si somos así es por algo, y siempre vamos a ser de esa manera. Habrá que entender de una vez que los seres humanos somos unos cabezones y hay cosas que no nos entran en la cabeza, como el hecho de cambiar nuestra propia forma de ser. De todas formas... habrá que aceptar a los demás y a uno mismo por como somos, ¿no? Por lo menos eso es lo que nos están repitiendo constantemente. Algo irónico por otra parte, cuando luego a cada mínimo acto eres juzgado hasta la muerte.

Qué gracioso.

Da igual, no tiene sentido. En realidad, nada lo tiene.

sábado, 14 de marzo de 2015

7

Las calles son testigos de la indiferencia de este mundo. La gente camina por ellas sin fijarse en nada, sin mirar a su alrededor, a las personas que pasan por su lado, perdiendo oportunidades, perdiendo tiempo. 
Espero que un día empecemos a abrir los ojos y nos fijemos más en las cosas que nos rodean y así, podamos por fin, ver un poco más.

miércoles, 18 de febrero de 2015

Well sometimes, I go out by myself...

Siempre has estado ahí, como el invierno o el no saber qué hacer un domingo por la tarde. Siempre has sido importante, incondicional, como ese libro que has leído 6 veces o tu disco favorito. Siempre te he tenido ahí, como he tenido las ganas y la necesidad de hablarte. Siempre te he necesitado, a veces más, a veces menos, pero al fin y al cabo, siempre, como ese plan de última hora o esa borrachera con los amigos (a veces son indispensables). 

Quieras que no, siempre, y eso me gusta. A pesar de todo, siempre estamos ahí, pero a veces cuesta verlo y es por eso por lo que nos perdemos por los caminos. No importa lo que pase, no importa lo que nos entretengamos, si sabemos que al final, cuando queremos algo, la más mínima cosa, vamos a llegar al final del camino y nos vamos a encontrar.

viernes, 30 de enero de 2015

Cinco bajo cero.



Cada día que pasa, cada nuevo día, uno detrás de otro, tengo las mismas ganas. Y me refiero a todo. 
Realmente, no sé por qué, pero las únicas alegrías en mi vida en este momento son el tabaco, la cafeína y la cerveza. Bueno, en realidad no, estoy rodeada de muy buenas personas que siempre han estado ahí (gracias), pero sinceramente, todas ellas las eclipsas tú. Y no sé si darte las gracias, porque no es bueno.

miércoles, 28 de enero de 2015

Sin poder

Empezábamos el día en la playa, tirados en la arena. Normalmente con una o dos cervezas en nuestras manos, o una botella de ron. Mirábamos al mar mientras le dábamos un trago a nuestra bebida, aprendimos a "desayunar" como los campeones. Después nos mirábamos y nos reíamos, nos reíamos mucho, a carcajada limpia, acordándonos de la noche anterior y tomando con humor los, probables, errores cometidos. No nos importaba, la cuestión era pasárselo bien.
Empezábamos a andar por las calles de la ciudad cuando la gente ya empezaba a llegar a la playa, y a veces, de camino a nuestra habitación, caía un tatuaje o piercing inoportuno. ¿Qué importa? Eran recuerdos, y ahí siguen.

Así, cada uno de nosotros, pasamos los días. O a lo mejor es como nos hubiera gustado pasarlos.

miércoles, 21 de enero de 2015

Cada vez que pienso en lo que se debe hacer en ciertas situaciones acabo llegando al mismo punto: nada.

Al final todo es lo mismo, y, en realidad, nada es igual. Incoherencias. Así somos. Así fuimos. Así seremos. Nada nos va a cambiar.

domingo, 4 de enero de 2015

Voltando...


Poderíavos dicir moitas cousas. Cousas como que as estrelas están ahí para ser vistas, e que as persoas que non as contemplan é porque non saben apreciar as cousas bonitas da vida. Poderíavos dicir tantas cousas que ao final non creo que vaiades a creer ningunha. É por iso, que non podemos confiar tanto en todo o mundo. Ao final, é  certo, as únicas persoas nas que podemos confiar plenamente somos nós mesmos. E en moitos casos, nin sequera.